Column Ouders van nu februari 2019: Osteopaat

162 Comments

Tevreden is een woord dat bij me op komt als ik naar Norah kijk. Ze valt rustig zelf in slaap als ik haar in bed leg en brabbelt wat voor zich uit in de box. Ik kende dat helemaal niet. Simcha droeg ik als baby rond in een draagzak als ik mijn handen vrij wilde hebben. Haar handje moest ik vasthouden anders viel ze niet in slaap. Zodra ik haar uiterst voorzichtig losliet, deed ze direct haar ogen open. Het leek wel alsof ze mijn constante aanwezigheid, troost en bevestiging nodig had. Ik kan maar niet geloven wat een ander kind we dit keer hebben gekregen. Hoewel, zo begon het niet.
Ook Norah was sinds haar geboorte onrustig. Gefrustreerd en driftig. Urenlang kon ze troost zoeken maar niet vinden. Wat ik ook deed. Op een gegeven moment moest ik erkennen dat ik het met mijn moederliefde niet opgelost kreeg. Onze vroedvrouw zei dat ze dit gedrag vaker zag bij kindjes na een dergelijke geboorte.  De dagenlange bevalling en de medische ingreep hadden waarschijnlijk toch meer bij haar aangericht dan we in eerste instantie hoopten. We werden doorverwezen naar een osteopaat waar we meteen de volgende dag als spoedgeval tussendoor mochten. Met zachte handen bekeek en bevoelde ze Norah. Op de behandeltafel huilde Norah zoals ze ‘s nachts zo vaak deed. En ik huilde mee. Omdat ze zo mooi liet zien waar ze last van had. Omdat iemand anders dan ik haar roep om hulp nu ook kon horen. En ik zo hoopte dat we het nu in de handen van iemand konden leggen die er misschien ook echt iets aan zou kunnen doen. Vanaf het moment dat we thuiskwamen met Norah na ons bezoek bij de osteopaat zagen we verschil. Alsof er een muurtje om haar heen was weg gehaald. Het raakte me enorm. Dit kleine meisje dat zoveel kracht nodig had om via IVF bij ons te komen. Die na de zware bevalling zo vast zat in haar lijfje. En die met een beetje hulp nu eindelijk bij ons kon gaan landen. In de weken die volgden leek Norah zich steeds meer te ontspannen.
Soms vraag ik me af of de eerste tijd met Simcha ook zo anders zou zijn geweest als ik toen met haar naar een osteopaat zou zijn gegaan. Als ik om hulp had durven vragen. Simcha had dan wel geen vacuümpomp op haar hoofd gekregen maar wel dagenlang vastgezeten in het geboortekanaal. Had zij zich toen ook met wat hulp kunnen overgeven zoals Norah dat nu doet. Het roept een gevoel van spijt op. Maar ook van dankbaarheid. Want juist omdat ik het eerder met Simcha heb meegemaakt en dat niet nog een keer wilde beleven, ging ik op zoek naar een oplossing. Vroeg ik om hulp en kreeg ik die. Door het eindeloze vallen en opstaan dat ik deed als moeder, vergaarde ik nu de kennis die voor de verandering zorgde. 

Evelyn van Vliet osteopaat helpt Norah weer op de been na haar kinkhoest

162 Comments

  1. Flore Vande Walle

    Beste,
    Omdat onze 2 dochters veel huilden ben ik met hen ook naar een osteopaat geweest. Bij onze oudste dochter had het effect omdat ze reflux had. Bij onze jongste een beetje, zij is geboren met de navelstreng rond de nek, wat traumatisch was voor haar. Ze bleef daarna nog wel huilen, maar dat was omdat ze een blaasontsteking had. Met onze zoon ben ik nooit geweest omdat hij een blije baby was.
    Maar waar ik naartoe wil is. De osteopaat zei dat eigenlijk elke baby na de bevalling een beurt bij de osteopaat zou moeten hebben. Voor elke baby is de bevalling een traumatische ervaring, die zwaar onderschat wordt. Sommige baby’s zouden genoeg hebben met 1 beurt, andere zouden er meer nodig hebben. Maar het zou veel jonge ouders moeilijke en lastige weken van onzekerheid met een huilende baby besparen. Deze mensen kunnen wonderen verrichten.

    Beantwoorden

    • Echt he Flore. Ik denk dat je gelijk hebt. Het zou standaard aangeboden moeten worden. Ik zal je zeggen dat ik deze maand als nog met onze Simcha (bijns zes) naar Evelyn toe ga. Ik hoop dat zij als nog wat voor haar kan betekenen. Al is het al zo’n tijd geleden. Leuk dat je jouw verhaal met me deelt via mn site! Warme groet, Lisa

      Beantwoorden

      • Flore Vande Walle

        Wie weet kan het nog wat betekenen voor Simcha. Maar Simcha ziet er nu alvast een heel gelukkig, vrolijk en opgewekt kind uit. De foto’s die ik van haar zie zijn zo ontwapenend. Zalig om te zien hoe ze geniet: in haar zeemeerminnenpak, van elk jaarfeest en hoe fier ze is op haar kleine zusje. De voorbije periode zal natuurlijk voor haar ook niet eenvoudig geweest zijn. Het ergste zal nu wel voorbij zijn, maar toch wens ik jullie nog veel sterkte. Dat ze maar vlug samen kunnen spelen in de boomgaard. Maar geniet ook nog van deze zalige babyperiode met Norah, want voor je het weet is het voorbij.
        PS: jammer dat ik in België de reportage van deze week op tv niet kon zien.
        groetjes

        Beantwoorden

  2. As you can appreciate from the following picture, the new valve can be securely exposed and tied to the heart, right at the center of my operative field other uses for viagra Prospective evaluation of the conversion rate in the receptor status between primary breast cancer and metastasis results from the GEICAM 2009 03 ConvertHER study

    Beantwoorden

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *